Ika zawsze stała w cieniu innych.
Mało myślała o sobie, ale miała wrodzony dar szczęścia.
Nie tyle zdolności do bycia samej szczęśliwą ile umiejętność udzielania szczęścia innym.
Gdziekolwiek się znalazła łagodziła obyczaje, rozładowywała napięcia swoim promiennym uśmiechem, komplementem, dotykiem.
Odkryła cudowną moc słów, które mogą zbliżać ludzi i to, że nie tyle ważny jest język rozmowy ile treść i intencja, z jaką się coś wypowiada.
Nie sposób zapomnieć Jej troski o innych i radości życia.
Wszyscy byli warci Jej uwagi, każdy czuł się wyróżniony.
Dla Niej świat nie dzielił się na dobrych i złych, wierzących i niewierzących, białych i kolorowych, normalnych i upośledzonych.
W każdym odnajdowała dobro.
Aby ocalić od zapomnienia pamięć o Ice Jej matka i najbliżsi przyjaciele, postanowili stworzyć Fundację Jej imienia.
Włączyli się również ci, którzy chcą działać na rzecz rodziny, kobiet i dzieci potrzebujących wsparcia, na rzecz tolerancji i szerzenia wiedzy o prawach człowieka.
Wiele osób wśród nas żyje tak jak żyła Ika. Nie oczekując na pochwały i poklask. I Im chcemy także naszą działalność poświęcić.
Liczy się, bowiem każdy dobry, przyzwoity Człowiek.