Mówimy, że każdy może być artystą. W działaniach vlep[v]netu poszukujemy tych samych wrażeń, tej samej istoty wspólnego tworzenia. Zachęcamy do czynnego uczestnictwa i dzielimy się naszymi wrażeniami na kilku polach naszej działalności, o których szerzej piszemy poniżej.

PRZESTRZEŃ PUBLICZNA 
Fundacja vlep[v]net i galeria V9 powstały jako zjawiska dedykowane przede wszystkim przestrzeni publicznej. Kilka lat temu, kiedy w Polsce zaczęła rozwijać się scena streetartowa, podjęliśmy się zadania takiego jej animowania, aby od zabawy vlepkami i odbijanymi na murach szablonami dojść do poważnego problemowego traktowania miasta. Dziś jesteśmy przekonani, że piękne i przyjazne miasto nie może powstawać w komputerach architektów i urzędników. Nawet ci spośród nich, którzy są świadomi faktu, że miasto to nie zbiór budynków i przedmiotów, ale przede wszystkim tkanka społecznych relacji, często wierzą, że tą społeczną energią można zarządzać, odgórnie wyznaczać miejsca, gdzie ma ona znaleźć ujście. My wierzymy, że jest odwrotnie, że urzędnicy i architekci powinni słuchać mieszkańców. Co jednak robić, żeby ta otwarta postawa nie owocowała bezmyślnym wandalizmem, artystyczną anarchią i urbanistyczną samowolą? Odpowiedzią jest edukacja do świadomego uczestnictwa w życiu miasta i dyskusja. Tak jak demokracja, choć nie doskonała jako system polityczny, jest optymalnym rozwiązaniem napięcia między władzą a wolnością, tak otwarte, oddolnie budowane miasto, choć nigdy nie będzie perfekcyjnie piękne, może dać ludziom poczucie współodpowiedzialności i estetycznej satysfakcji z mieszkania w nim. Wierzymy, że street art, sztuka ulicy to fascynujące połączenie artystycznych kompetencji z technologiczną dostępnością, autentyczny głos mieszkańców chcących troszczyć się o swoje otoczenie. Takim potrzebom wychodzi naprzeciw nasza organizacja: animujemy powstawanie nowych warszawskich murali, edukujemy młodzież w zakresie technik street artowych, ale też uczymy patrzeć na miasto i zadawać pytania o własne w nim miejsce.

INSTYTUCJA KULTURY 
To nie tylko pracownia, galeria sztuki, czy siedziba fundacji. Działamy na bardzo wielu polach, a miejsce które tworzymy te różne formy naszej aktywności nie tylko sumuje, ale też owocuje synergią, wypracowanym przez nas kulturowym zyskiem. Takie miejsce to spełnienie idei domu kultury, idei skompromitowanej w Polsce przez lata peerelowskiego planowego zarządzania życiem kulturalnym społeczeństwa. W odróżnieniu od tych instytucji, które niejednokrotnie ciągle jeszcze tkwią w zużytym biurokratycznym paradygmacie, vlep[v]net powstał jako oddolna inicjatywa, skanalizował artystyczne potrzeby zapaleńców i wielbicieli sztuki ulicznej, i uformował swoją kulturalną ofertę w dialogu z ciągle rosnącym gronem odbiorców i uczestników organizowanych przez nas wydarzeń. Właściwie trudno powiedzieć, kiedy luźne, towarzyskie spotkania i dyskusje przerodziły się w cykliczne wydarzenia ściągające wielbicieli sztuki ulicy nie tylko z całej Warszawy, ale też często z całego kraju i zagranicy. Udało nam się przy tym zachować klubową, ciepła atmosferę i bezpośrednią relację z naszymi odbiorcami. Na organizowanych przez nas wykładach, warsztatach i wernisażach nasi goście mają okazję osobiście poznawać świetnych artystów i teoretyków, pytać, uczyć się, rozwijać. Na naszych oczach wyrastają na nowe pokolenie skupionych wokół vlep[v]netu twórców i animatorów przestrzeni publicznej. Ten efekt synergii wynika zapewne z pogodzenia sprzeczności: mamy jasno określoną i konsekwentnie realizowaną koncepcję kultury jako współuczestnictwa, a jednocześnie osoby współtworzące vlep[v]net wyrażają ją na bardzo indywidualne, osobiste sposoby. Nasza oferta kulturalna wyrasta z przekonania, że przestrzeń publiczna to dobro wspólne, a każdy powinien mieć prawo i narzędzia aby ja kreować. Dlatego uczymy posługiwania się współczesnymi mediami sztuki, dajemy dostęp do materiałów artystycznych, technologii, strategii. Pokazujemy, jak problem gospodarowania przestrzenią rozwiązuje się w innych krajach. Pośredniczymy też w kontaktach między zwykłymi użytkownikami przestrzeni publicznej a dużymi instytucjami kultury, których zaufanie i zainteresowanie udało nam się zdobyć.

EDUKACJA 
Edukacja plastyczna jest chyba najistotniejszym aspektem naszej misji. Jest to jednocześnie element najbardziej zaniedbany przez system edukacji publicznej, a zaniedbania te trwają tak długo, że dotyczą w zasadzie wszystkich pokoleń Polaków. “Jeleń na rykowisku”, chociaż stał się sztandarowym przykładem złego gustu, jest jednocześnie jego przykładem zupełnie żywym i ciągle realnie obecnym w niezliczonych polskich domach. Trudno się dziwić, że sprzeciw i niezrozumienie budzi cały czas sztuka nieprzedstawiająca, o silnej ekspresji, drapieżna i wyrażająca dramatyczne uczucia. Przeciętny Polak akceptuje sztukę trudną, której nie rozumie, kiedy jest ona zamknięta w galerii - tam po prostu nie chodzi. Kiedy pojawia się ona w przestrzeni publicznej, staje się zarzewiem konfliktu, który nie jest możliwy do rozwiązania inaczej niż przez edukację. Działania dużych instytucji kultury coraz częściej zainteresowanych działaniami w przestrzeni publicznej ograniczają się często niestety tylko do podbijania tej przestrzeni - ludzie zostają pozostawieni sami ze zjawiskami obcymi i niezrozumiałymi. Vlep[v]net proponuję działania dwutorowe: wprowadzanie sztuki na ulice w połączeniu z ofertą edukacyjną, oraz animowanie mieszkańców do samodzielnego angażowania się w poważne działania na miejskiej tkance. Służą temu cykle warsztatów i wykładów, prezentujących zarówno same techniki artystyczne oraz zachęcające do artystycznego recyclingu, jak i te przekazujące ideę osobistego zaangażowania w estetykę miejską. Warsztaty prowadzone są dla małych grup, co umożliwia bliski, bezpośredni kontakt, ich tematy i programy są zawsze autorskie, dostosowane do specyfiki grupy.

PRACOWNIA/NARZĘDZIOWNIA 
To projekt otwartej przestrzeni roboczej. W ciągu wielu lat naszej pracy spotykaliśmy się z różnymi modelami współpracy “komórki kultury” z najbliższym otoczeniem. Modele te oparte są konkretnym, zamkniętym scenariuszu realizowanym przez daną komórkę, bardzo często nie mającym wiele wspólnego z rzeczywistym zapotrzebowaniem. Pomysł na działanie naszej pracowni/narzędziowni oparliśmy na wizji miasta 2.0, wizji partycypacji, której kontent generowany jest przez jej uczestników. Pracownia oddaje swe narzędzia [komputery, ploter tnący, warsztat sitodruku] do dyspozycji uczestnika, jednocześnie zachęcając do kreatywnego ich wykorzystania. Nie interesuje nas pionowa relacja mistrz-uczeń - pracujemy, rozmawiamy, pomagamy. Uczymy pracy w grupie, ale również samodzielności. W pracowni/narzędziowni można również spotkać i popracować z zapraszanymi przez nas artystami. Jednym z ostatnich elementów, jaki pojawił się w pracowni jest sitodruk [serigrafia] czyli technika drukarska, dająca możliwość realizowania krótkich autorskich serii, idealnie nadająca się do zmierzenia się ze swoim pomysłem i przeniesienia go na papier, koszulkę, czy inne medium drukowalne.

GALERIA 
Galeria V9 a kiedyś [v]iuro od 2008 roku regularnie pokazuje wystawy polskich i zagranicznych artystów tworzących w kręgu sztuki ulicy. Prezentowaliśmy zarówno artystów wybitnych i uznanych, jak i obiecujących debiutantów. Wśród sceptyków rodzi się pytanie o sens pokazywania sztuki ulicznej w galerii, wyjmowania jej z naturalnego kontekstu. Jesteśmy jak najdalsi od takiej praktyki, wierzymy jednak, że wystawy galeryjne mogą być świetną przestrzenią dla dialogu o sztuce, jej popularyzacji i problemowej analizy. Niekiedy jest tak, że artyści, którzy zdobyli popularność projektami ulicznymi tworzą niemniej ciekawe prace studyjne, zupełnie nie znane i pozostające dotąd w cieniu. Kiedy indziej stwarzamy przestrzeń do prezentowania konceptualnego wymiaru ulicznych projektów, wystawa jest wtedy tylko pretekstem do lepszego ich zrozumienia, zachętą do dyskusji. Wystawa bywa też okazją do kuratorskich zabiegów takich jak zderzanie artystów, którzy dotąd nie mieli okazji tworzyć razem. Pokazujemy także fotografie komentujące przestrzeń publiczną, będące kolejną warstwa dialogu toczącego się na murach. Wystawy i towarzyszące im wernisaże to w końcu świetna okazja do bezpośredniego spotkania się odbiorcy z artystą, zadania pytania, a niekiedy nawet współuczestniczenia w artystycznym procesie.

KOLEKCJA 
Budujemy kolekcję polskiego street artu, której celem jest nie tylko archiwizowanie dorobku polskich artystów, ale też stworzenie wzorca czy też punktu odniesienia dla nielicznych na razie kolekcjonerów tego gatunku sztuki. Obserwujemy rozwój rynku street artu na zachodzie Europy. Poznajemy jego strategie, ale też dostrzegamy słabości, zalew banalnego gadżeciarstwa, wtórnego dekoracyjnego kiczu, sztuczne klonowanie gwiazd jednego sezonu czy fetyszyzacja motywów związanych z kulturą ulicy. Mając poczucie odpowiedzialności, związanej z ambicjami budowania nieistniejącego rynku i tworzenia modelowej kolekcji, staramy się trzymać kilku merytorycznych zasad. Staramy się więc, aby prace wyrwane nie tylko z kontekstu ulicy ale nawet tematycznej ekspozycji, zachowywały swój wielowątkowy charakter. Włączamy do kolekcji dokumentację fotograficzną i filmową. Chętnie sięgamy po prace powstałe na bogatych w znaczenia podłożach, będących przedłużeniem brakującego ulicznego kontekstu. Nie unikamy prac niepozornych, stworzonych w nietrwałych mediach, dających wrażenie przypadkowości. Idealną sytuacją jest, kiedy do kolekcji trafiają prace powstałe w ramach działań w naszej galerii, przez to unikalne, w których proces tworzenia jest powiązany z krytycznym programem galerii. Wielu z członków fundacji i kuratorów galerii V9 to aktywni artyści dogłębnie znający scenę uliczną. Dlatego tworząc kolekcje pozwalamy sobie na odważne, interaktywne gesty,jak kreowanie dzieła z pozostałości procesu twórczego, dowolne kompletowanie go z osobnych prac, dopisywanie znaczeń. Chcemy, aby do naszej kolekcji trafiały prace często trudniejsze w odbiorze, obalające stereotyp street artu jako barwnego bezmyślnego popu. Zależy nam także na wspieraniu sztuki ulicznej z Europy wschodniej. Jest to scena mało jeszcze rozpoznana przez galerzystów i krytyków streetartowych z zachodu Europy, a jednocześnie bardzo intensywna i często bliska naszemu gustowi pod względem artystycznych form i etosu tworzenia.