Niespełna dwa lata temu powstał przy Fundacji św. Jana Jerozolimskiego Klub Seniora. Klub był odpowiedzią na wyraźne zapotrzebowanie warszawskiej Saskiej Kępy, gdzie mieszka coraz więcej starszych osób. Nie chcieliśmy, bo do pomysłodawców projektu zalicza się autorka tekstu, zastępować działalności opieki społecznej ani ośrodków zdrowia, ale stworzyć propozycję dla starszych samotnych osób. Chcieliśmy stworzyć środowisko, w którym osoby te będą mogły się spotykać w bezpiecznym dla nich miejscu. Zaczęliśmy działania od niezbędnych drobnych remontów, celem przystosowania lokalu do działalności Klubu. Większość prac wykonana była rękami wolontariuszy i wspaniałej Dyrektorki, pani Doroty, którzy mnóstwo pracy włożyli w odmalowanie i urządzanie pomieszczeń oraz uruchomienie i zorganizowanie Klubu. Po ogłoszeniu „naboru” uczestników projektu, w dużych emocjach czekaliśmy na zgłoszenia chętnych. Okazało się, że jest ich dość, żeby Klub mógł rozpocząć działalność.

Klub działa cztery dni w tygodniu, po około cztery godziny. To dość czasu, żeby stworzyć grupę zaprzyjaźnionych ze sobą i powiązanych bliską odległością zamieszkania grupę przyjaciół. Większość, oczywiście, to samotne panie, zazwyczaj mają swoje rodziny, ale ich dzieci i wnuki, zajęte pracą zawodową lub nauką nie mają dla nich dość czasu. Przychodząc do Klubu, Seniorzy mają z kim porozmawiać przy herbacie i kawie o swoich problemach, mogą podzielić się swoimi codziennymi sukcesami i codziennymi kłopotami. Co ciekawe, nie narzekają na zdrowie, chyba, że wymieniają się doświadczeniem dotyczącym dolegliwości związanych z wiekiem: jak rozmasować bolące miejsce, który lekarz poświęca odpowiednio dużo czasu swoimi pacjentom itd. Wolontariusze, którzy im towarzyszą, starają się o miłą atmosferę w klubie, o to, żeby była zawsze herbata, kawa i coś do niej dobrego, ale także przygotowują ciepły posiłek, zwykle jest to dobra, pożywna zupa, zawierająca wszystko, co starszemu człowiekowi potrzebne do życia. Czasem trzeba naszym klubowiczom coś doradzić, wspólnie rozwiązać problem, czasem potrzeba serdecznej rozmowy. Czasem gramy w gry rozwijające pamięć albo spostrzegawczość. Przed świętami przygotowujemy zabawki na choinkę lub jajka wielkanocne i wysyłamy stworzone przez Seniorów kartki z życzeniami dla Sponsorów. Ja staram się, żeby ogród wyglądał ładnie, to ważne szczególnie jeśli lato, tak jak w tym roku, jest piękne. Ale, kiedy tylko biorę sekator do ręki, natychmiast znajduje się kilka osób, które chcą mi pomagać, tak że teraz, jeśli chcę coś robić w ogrodzie, zabieram ze sobą kilka dodatkowych narzędzi. Miło się pracuje w grupie, a seniorzy stają się naszymi wolontariuszami. Jeśli jest ładna pogoda, spędzamy możliwie dużo czasu na dworze.

Współpracując z innymi organizacjami, można zrobić znacznie więcej. Do Seniorów przychodzi młodzież z pobliskich szkół, robią wtedy wspólnie różne ciekawe rzeczy, dzieląc się doświadczeniem i umiejętnościami. W pierwszej kolejności młodzi ludzie pokazują ciekawe „opcje” w telefonach, dla seniorów to ważne, nie zawsze rozumieją swoje telefony, w zamian, nasi seniorzy pomagają w nauce albo opowiadają o swoim ciekawym życiu. Razem z młodzieżą robią różne prace w naszej nieźle wyposażonej pracowni plastycznej, rozmawiamy, dzielimy się doświadczeniem.

Kiedy tak opisuję działalność Klubu Seniora na Saskiej Kępie, uświadamiam sobie, że udało nam się stworzyć środowisko, w którym po prostu starsi ludzie z Saskiej Kępy czują się razem dobrze, stanowiąc coś w rodzaju grupy wsparcia i grupę przyjaciół. Jeśli ktoś nie przyjdzie, co czasem się zdarza, to dzwonią do siebie, sprawdzając czy wszystko w porządku, jeśli ktoś zachoruje, to zanoszą mu naszą zupę, nawet kilka dni z rzędu i w ten sposób, niezależnie od pracy wolontariuszy, stają się wolontariuszami dla siebie wzajemnie.