„Kto mógł przewidzieć, że Niemcy przegrają wojnę?” – zwierzył mnie się kiedyś pewien przedwojenny rodak, który do tego wyznania jawił mi się jako człek zacny. Po tym nie umiałem go szanować jak dawniej.

Wielokrotnie daje się słyszeć frazę – „Polska nie miała swego Quislinga.” To prawda ale głównie z tego powodu, że Niemcy sobie tego nie życzyli z głębokiej pogardy dla Słowian. Jednak wielu naszych rodaków ułożyło sobie relacje z okupantem i to nie w sposób konieczny dla przetrwania, ale w sposób szkodzący Polsce, szczególnie konspiracji niepodległościowej. I to był bez wątpienia gorszy sort Polaków.

Za komuny quislingów i wszelkiej maści janczarów oraz kapusiów nie brakowało. I to był bez wątpienia gorszy sort Polaków.

Skłonni jesteśmy uważać, że w roku 1920 Polacy stanowili jedność w walce z bolszewicką nawałą i w większości tak było. Ale byli też inni, co się ujawnia w toku lektury książki „Dzienniki. Rok 1920 i okolice, pamiętnik”* Można tam przeczytać o dziewiętnastoletnim żołnierzyku, który na przepustkę prosto z frontu przyjechał do stolicy. W warszawskim tramwaju motłoch lży nie tyko jego, ale i mundur Wojska Polskiego i krzyczy, że nienawidzi tej nowej Polski, bo za cara było lepiej. I to był bez wątpienia gorszy sort Polaków.

W XVIII wieku jedni organizowali elekcje pod osłoną obcych wojsk i formowali konfederację targowicką, a drudzy to popierali dla pieniędzy lub z głupoty. I to był bez  wątpienia gorszy sort Polaków.

Z ust ministra rządu D. Tuska usłyszeliśmy – „Państwo polskie istnieje tylko teoretycznie” – a sztandarowy program gospodarczy tego rządu Polskie Inwestycje Rozwojowe pan Sienkiewicz ocenił obrazowo – „Ch... d.. i kamieni kupa” Tak z Polski od roku 1989 starano się uczynić kraj peryferyjny bez rodzimego przemysłu, rezerwuar taniej siły roboczej.

Jan Kalemba / 27, lipca, 2017