Niedawno przytaczałem moje argumenty z początku 2002 roku

http://o-nas-berrysh.pl/blog-post/view?id=127

na poparcie tezy, że pełna wewnętrznych sprzeczności Unia Europejska nie ma szans na przetrwanie. Te sprzeczności ujawniły się wyjątkowo wyraźnie na przestrzeni minionych 15-tu lat, a dodatkowo, całkiem nieoczekiwanie, pojawiły się tak nieprzewidywalne, a znaczące symptomy upadku, jak owe przykre obrazki odsłaniające chorobę alkoholową głównego komisarza UE. 

W dniu rozpoczynającym realny Brexit Nigel Farage powiedział:

„Unia Europejska już się po tym nie podniesie. Występujemy z UE jako pierwsi. To historyczny moment. Teraz bierzemy nasze sprawy we własne ręce”  

A inny eurodeputowany UKIP Raymond Finch uzupełnił:

„Przywracamy wszystkim ludziom w całej Unii Europejskiej nadzieję, wolność i sprawiedliwość, a zaczynamy od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej”.

Jednocześnie w Polsce totalna opozycja skupiła ostrze propagandowej taktyki  na wmawianiu wszystkim, że PiS chce wyprowadzić Polskę z UE i hasło Polexitu rozbrzmiewa szeroko jako główne zagrożenie ze strony rządzących.

A może by tak przyjąć, że jest w tym trochę racji, bo w istocie reforma UE proponowana przez PiS musi być tak głęboka, że stara nazwa Unii Europejskiej będzie nie do utrzymania. Tak wtedy w 2002 roku nawet sugerowałem, że jeśli uda się UE zmienić tak, by europejskie narody poczuły i uznały zjednoczenie za prawdziwe i pożyteczne, to i nazwę trzeba będzie zmienić - na przykład na Unia Narodów Europy, lub jeszcze wyraźniej Unia Wolnych Narodów Europy (UFEN – Union of  Free European Nations).

Tak może wyglądać koniec UE, koniec brukselskiej biurokracji, koniec politycznej ideologii i głupoty, koniec IV Rzeszy i koniec komisarzy.

To ostatnie to jest w ogóle chichot historii i przypomina mi ruską przyśpiewkę (czastuszkę) z czasów, gdy trzeba było trochę więcej odwagi, by żądać zmian:

Oj parachod idiot, oj wsiemi parami, budiem rybu karmit, komisarami.     

Rafał Broda / 29, marca, 2017